شرایط بد نمی تواند بهانه ای برای انتخاب های بد و زندگی فلاکت بار باشد.ارزش ها و اخلاقیات برای لحظه های خوب طرح نشده اند،بلکه آن ها می توانند مانع لحظات نامطلوب و بد نیز باشند.آن ها هم چون قوانین دنیا هستند که هم در روزهای خوب وهم در روزهای بد می توانند به کار گرفته شوند.

اغلب انتخاب ها،انتخاب هایی اخلاقی نیستند.برای امثال،این که چه لباسی بخریم و یا چه برنامه ی تلویزیونی ببینیم انتخاب های فردی هستند که به ترجیحات ما مربوط می شوند.این انتخاب ها،اخلاقی نیستند.مردم با توجه به استطاعت مالی شان می توانند پاناسونیک یا سونی را انتخاب کنند.انتخاب های شخصی،ذهنی هستند نه عینی،اما با وجودی که این انتخاب ها متکی بر اخلاقیات نیستند،باید مسئولانه باشند.انتخاب های اخلاقی بی غرضانه حق را از باطل حدا می سازند.از جهت زمانی که دست به یک انتخاب ضد اخلاقی می زنیم وجدان مان جریحه دار می شود،ولی هنگامی که در یک انتخاب شخصی اشتباهی می کنیم به وجدان مان آسیبی وارد نمی شود.انتخاب ها از این رو شخصی هستند که فرد آنها را انجام می دهد،اما درست بودن و یا غلط بودن شان از شخصی به شخص دیگر فرق نمی کند.

درست مثل یک امتحان ریاضی که افراد در آن شرکت کرده و به سوالات آن پاسخ می دهند.پاسخ های آن ها از شخصی به شخص دیگر متفاوت است،اما آن چه که موجب می شود پاسخ هایشان درست باشد انتخاب هایشان نیست،بلکه به پاسخ صحیح بستگی دارد.البته انتخاب های اخلاقی همیشه مثل انتخاب کردن پاسخ ها در یک امتحان ریاضی نیستند،درست مثل یک فرد خوب که ممکن است فردی اخلاقی نباشد.

شاید یک فرد از لحاظ اجتماعی جذاب و خوشایند باشد،ولی در عین حال،دروغگو و متقلب نیز باشد.پس یک فرد غیر اخلاقی می تواند جذاب نیز باشد.خوشایند بودن ناشی از پسندیده بودن از نظر اجتماع است.جذاب بودن به معنای خوب بودن نیست.

در واقع،بیشتر انتخاب های ما مبتنی بر موارد زیر هستند:

1-خواسته هایمان برای آسودگی،راحتی و لذت طلبی

2-احساسات،انجام آن چه که احساس کنیم خوب است،ملاک داشتن یک احساس خوب است،تا مسئولیت پذیری

3-آداب و رسوم جامعه،هرکسی هر کاری کرد من هم باید آن را انجام دهم.

عقیده ی عمومی بر این است که اخلاق و انتخاب های اخلاقی روشن و مشخص نیستند.سوال مهم این است که چه کسانی طرفدار این عقیده اند؟تنها آنهایی که دارای ارزش های مبهمی هستند